Geen leidmotief voor je levensverhaal?

Een klant van mij had een cursus levensboek schrijven gedaan. Ze had pagina’s vol beschreven en vroeg aan mij of er een boek in zat dat geschikt was voor een groter publiek. Ik las haar teksten. Het waren levendige beschrijvingen van het leven op een dorp, de ene anekdote na de andere. Ik vond het knap hoe ze bijna elk stukje met een grap wist af te sluiten. Er sprak gevoel voor humor uit. Maar wat er aan ontbrak was een rode draad. Bij de lezer duikt dan op een gegeven moment de vraag op: Waarom moet ik dit allemaal lezen? Gaat er nog iets gebeuren?

Plot

Een boek heeft een plot nodig. Een plot is een serie verhaallijnen die verderop in het boek bij elkaar komen. De lezer begrijpt dan pas de samenhang tussen alles wat er tot dan toe is verteld. Alle informatie moet het verhaal dienen.

Conflict

Wat me verder opviel, was dat geen van de personages oneerlijk, gemeen, jaloers, kwaad of achterdochtig was. Het waren allemaal ‘goede’ mensen. Deze mevrouw vertelde mij desgevraagd dat ze niets negatiefs over haar familieleden had willen opschrijven, omdat ze niemand wilde kwetsen. Begrijpelijk, maar het gevolg is dat de personages kleurloos blijven. Een verhaal vol brave mensen is niet interessant. Een verhaal heeft juist conflict nodig. Dat kan een innerlijk conflict zijn bij een van de hoofdpersonen, het kan ook een conflict zijn tussen verschillende personages. Er ontstaat spanning. Het verhaal wordt boeiend.

 

Wat te doen?

Mijn klant wilde haar teksten niet herschrijven. Ze had de stukken voor haar kleinkinderen geschreven en vond het wel best zo. In een multomap met insteekhoezen vulde ze haar schrijfsels aan met foto’s en tekeningen. Mocht je zelf wél de ambitie hebben om een goed verhaal van je herinneringen te maken, denk dan na over een plot en conflict.